Gofry znane są też w Turcji.

Gofry. Waffle.

Na początku chciałam poinformować iż ze względu na to że mamy wiosne zaczynam robić wiosenne porzadki na blogu. Niestety a może i stety maszyną nie jestem więc robię je stopniowo w miarę możliwości. W górnej części bloga pojawiły się zakładki. Jedna z nich to spis potraw. Znajdziecie tam działy a w nich zdjęcia potraw jakie do tej pory opublikowałam. Działów będzie więcej, jestem w trakcie ich uzupełniania. Postaram się aby blog był bardziej czytelny i łatwo można było dotrzeć do przepisów. Jeśli macie jakieś sugestie piszcie. Uwzględnię je.

Ostatnio oglądając program o smakach ulicznych Stambułu dowiedziałam się, że ulubionym smakiem Stambulczyków są belgijskie gofry. Wierzyć mi się nie chce bo po pierwsze takie programy najczęściej przedstawiają restauracje czy bary w ramach reklamy i z tych reklam się utrzymują. Po drugie Turcy to tradycjonaliści więc jest wielu, którzy nie spróbują gofrów tylko dlatego, że nie są tureckie. Nie zmienia to faktu, że w niektórych dzielnicach czy centrach handlowych można spotkać budki z goframi a maszyny do gofrów są w asortymencie wielu sklepów czyli Turczy jedzą gofry ale do ulubionego smaku to im daleko.

Ja moje gofry robię z przepisu Doroty z Moich Wypieków, córki uwielbiają je. Może i Wy zechcecie je upiec swoim pociechom.

Turecki Dzień Dziecka zbliża się dużymi krokami więc przepisy na smakołyki dla dzieci częściej zagoszczą na moim blogu.

Gofry

2 szklanki mąki pszennej

2 szklanki mleka

3 jajka

łyżeczka proszku do pieczenia

1/3 szklanki oleju 

szczypta soli

łyżka cukru

Białka odzielamy od żółtek i ubijamy je na sztywną pianę. Pozostałe składniki dokładnie mieszamy trzepaczką. Do masy dodajemy ubitą pianę z białek i delikatnie mieszamy. Pieczemy w zależności od mocy gofrownicy od kilku do kilkunastu minut. Moja ma moc 1400W i piekę je około 12 minut. Podaję najczęściej z domowym dżemem lub posypane cukrem pudrem. Córka lubi zabierać gofry do szkoły na drugie sniadanie.